Ævum sortiti sumus quo planè indoctis nihil turpius, plenè doctis nihil rarius. Tam omnes in literis aliquid sciunt, tam nemo omnia. Mediâ igitur plerumque itur viâ, & ad evitandum ignorantiæ turpitudinem & le­gendi fastidium. Ars una est omnibus ut reliquas scire vi­deri possint. Inde Epitomis, paradoxis, & pruritibus exor­bitantium ingeniorum delectantur. Hinc tam sunt in pretio Lullius, Gemma, Sebundus, Empiricus, Trithemius, Agrip­pa, Erasmus, Ramus, & Hæretici. Satis enim sibi viden­tur scire ignava ingenia si aliorum scientiam imperfectam esse probabiliter possint demonstrare. Sed nimis invidiæ sub­est, & se prodit aerea hæc, procax & tuberosa scientia. Ti­bi generosior, celerior, candidior, & minus speculatoribus literarum obnoxia via subeunda est. Et quia per occupati­ones Aulæ, quâ degis, naturales, tibi vacare literis non li­cet (nam post somnum non nisi post decimam ex more excu­tiendum, post vestes diei, loco, affectibus proprias indutas, post faciem speculo compositam, & quo quis cachinno, su­percilióve excipiendus sit resolutionem, post epulas lususque, quota pars vitæ literis, animóque excolendo relinquitur?) et tamen doctus videri non dedignaris, ut aliquando habeas quo eleganter et appositè canes Regios, conservos tuos possis laudare, et quamvis scire quæ alii sciunt non poteris, sal­tem scire valeas quæ illi nesciunt; hâc ex consilio meo viâ progredieris.

Relictis authoribus quos vocant Classicos Academicis et pædagogis terendis, enitere per omnes quibus ignorantiam fatere secure poteris, libros aliis inventu difficiles exquirere. Nec in colloquiis quid ex autoribus vulgò notis afferas, sed ex istis; ut ita quæ dicis aut tua videri possint, si nomina taceas, aut si minus digna sint, et authoritate egeant, novos authores cum reverentiâ tui audiant illi, qui omnia scire si­bi ante visi sunt. Hunc ergo catalogum ad usum tuum ex­aravi, ut his paratis libris, in omni penè scientiâ, si non magis, saltem aliter doctus, quàm cæteri, subitò prosilias.