Ævum sortiti sumus quo plane indoctis nihil turpius, plene doctis nihil rarius. Tam omnes in literis aliquid sciunt, tam nemo omnia. Media igitur plerumque itur via, & ad evitandum ignorantiæ turpitudinem & legendi fastidi­um. Ars una est omnibus ut reliquas scire videri possint. Inde Epitomis, paradoxis, & pruritibus exorbitantium inge­niorum delectantur. Hinc tam sunt in pretio Lullius, Gem­ma, Sebundus, Empiricus, Trithemius, Agrippa, Erasmus, Ramus, & Hæretici. Satis enim sibi videntur scire ignava ingenia si aliorum scientiam imperfectam esse probabiliter pos­sint demonstrare. Sed nimis invidiæ subest, & se prodit aerea hæc, procax & tuberosa scientia. Tibi generosior, ce­lerior, candidior, & minus speculatoribus literarum obnoxia via subeunda est. Et quia per occupationes Aulæ, qua de­gis, naturales, tibi vacare literis non licet (nam post som­num non nisi post decimam ex more excutiendum, post vestes diei, loco, affectibus proprias indutas, post faciem speculo compositam, & quo quis cachinno, superciliove excipiendus sit resolutionem, post epulas lususque, quota pars vitæ literis, animoque excolendo relinquitur?) & tamen doctus videri non dedignaris ut aliquando habeas quo eleganter & apposite ca­nes Regios, conseruos tuos possis laudare, & quamvis scire quæ alii sciunt non poteris, saltem scire valeas quæ illi nesciunt; hac ex consilio meo via progredieris.

Relictis authoribus quos vocant Classicos Academicis & pæ­dagogis terendis, enitere per omnes quibus ignorantiam fatere secure poteris libros aliis inventu difficiles exquirere. Nec in colloquiis quid ex autoribus vulgo notis afferas, sed ex istis; ut ita quæ dicis aut tua videri possint, si nomina taceas, aut si minus digna sint, & authoritate egeant, novos authores cum reverentia tui audiant illi, qui omnia scire sibi ante visi sunt. Hunc ergo catalogum ad usum tuum exaravi, ut his pa­ratis libris, in omni pene scientia, si non magis, saltem aliter do­ctus, quam cæteri, subito prosilias.