Ævum sortiti sumus, quo planè indoctis nihil tur­pius, plenè doctis nihil rarius; tam omnes in lite­ris aliquid sciunt, tam nemo omnia. Mediâ igitur ple­rumque itur viâ, & ad evitandum ignorantiæ turpitudi­nem & legendi fastidium ars una est omnibus, ut reli­quas scire videri possint. Inde Epitomis, paradoxis, & pruritibus exorbitantium ingeniorum delectantur. Hinc tam sunt in pretio, Lullius, Gemma, Sebundus, Em­piricus, Trithemius, Agrippa, Erasmus, Ramus, & Hæretici. Satis enim sibi videntur scire ignava ingenia, si aliorum scientiam imperfectam esse probabiliter possint demonstrare. Sed nimis invidiæ subest, & se prodit ae­rea hæc, procax, & tuberosa scientia. Tibi generosior, ce­lerior, candidior, & minùs speculatoribus literarum ob­noxia via subeunda est. Et quia per occupationes, Aulæ, qua degis, naturales, tibi vacare literis non licet (nam post somnum non nisi post decimam ex more excutiendum, post vestes diei, loco, affectibus proprias indutas, post fa­ciem speculo compositam, & quo quis cachinno superciliove excipiendus sit resolutionem, post epulas lususque, quota pars vitæ literis, animoque excolendo relinquitur?) & tamen doctus videri non dedignaris, ut aliquando habeas quo eleganter & appositè canes Regios, conservos tuos pos­sis laudare; & quamvis scire, quæ alii sciunt, non pote­ris, saltem scire valeas, quæ illi nesciunt; hac ex consi­lio meo viâ progredieris.

Relictis authoribus, quos vocant Classicos, Academicis & Pædagogis terendis, enitere per omnes, quibus ignoran­tiam fateri securè poteris, libros aliis inventu difficiles ex­quirere. Nec in colloquiis quid ex autoribus vulgò notis afferas, sed ex istis; ut ita, quæ dicis, aut tua videri possint, si nomina taceas, aut, si minùs digna sint, & au­thoritate egeant, novos authores cum reverentiâ tuî au­diant illi, qui omnia scire sibi ante visi sunt. Hunc ergo catalogum ad usum tuum exaravi, ut his paratis li­bris, in omni pene scientiâ, si non magis, saltem aliter doctus, quàm cæteri, subitò prosilias.