Ævum sortiti sumus, quo planè indoctis nihil turpius, plene doctis nihil rarius; tam omnes in literis aliquid sciunt, tam nemo, omnia: Mediâ ple­rumque itur viâ, & ad evitandam ignorantiæ turpitudinem, et legendi fastidium. Ars vna est omnibus, vt reliquas scire videri possint. Epitomis, Paradoxis & pru­ritibus exorbitantium ingeniorum delectantur: Hinc tam sunt in pretio, Lullius, Gemma, Sebundus, Empi­ricus, Tritemius, Agrippa, Erasmus, Ramus, Grego­rius et Hæretici: Satis enim sibi videntur scire ignava ingenia si aliorum scientiam imperfectam esse prohabiliter possint demonstrare; sed nimis invidiæ subest, & se prodit äerea hæc, procax & tuberosa scientia. Tibi generosior, celerior, candidior, & minus speculatoribus scientiarum obnoxia via subeunda est. Et quia per occupationes Aulæ (quâ degis) naturales, tibi vacare literis non licet (Nam post somnum, non nisi ad decimam excutiendum; post vestes (diei, loco, affectibus proprias) indutas; post faciem speculo compositam, et, quo quis cachinno superciliove excipiendus sit, reso­lutionem; post epulas poculaque, quota pars literis animoque excolendo relinquitur?) Et tamen doctus vi­deri non dedignaris, vt aliquando habeas, quo eleganter & appositè canes Regios conservos tuos laudare possis: et quamvis scire quæ alii sciunt, non poteris, sal­tem scire potes quae illi nesciunt. Hac ergo (ex con­silio meo) viâ progredieris; Neglectis autoribus quos vocant Classicos (Academicis & Pædagogis teren­dis) Enitere (per omnes quibus ignorantiam fateri securè velis) libros aliis inventu difficiles exquirere. Nec in colloquio quid ex authoribus vulgò notis afferas sed ex istis, cura; vt ita quae dicis aut tua videri possint, si nomina taceas; aut si minus digna sint, et authoritate egeant, novos Authores cum Reverentiâ tui audiant illi, qui omnia scire sibi antè visi sunt.

Hunc ego Catalogum ad vsum tuum exaravi; vt his paratis Libris, in omni pæne scientiâ, si non magis, saltem aliter doctus quam cæteri subito prosilias.